Η Ντίντα πιάνει τον άντρα της επ’ αυτοφώρω να την απατά και τρέπεται σε φυγή. Εντελώς τυχαία θα βρεθεί στην Αντίπαρο, όπου θα γνωρίσει τον Ορφέα, με τον οποίο θα κάνει σχέση. Ένα βράδυ όμως θα συμβεί κάτι εντελώς αναπάντεχο: κάποιος θα προσπαθήσει να τους δολοφονήσει. Ποιος μπορεί να είναι; Τι λόγο έχει κάποιος να τους σκοτώσει; Πώς θα μπορέσουν να ξεφύγουν;
Την Πέμπτη 1 Ιουνίου 2023 συμμετείχα -μαζί με τη φιλόλογο Μαριάννα Τσιολπίδου- στην παρουσίαση του νέου αστυνομικού μυθιστορήματος του Βαγγέλη Γιαννίση "Ο Άλλος Αδερφός" (Εκδόσεις Διόπτρα), η οποία έγινε στα Public Σερρών.
Καταρχάς να ξεκαθαρίσω ότι εγώ είμαι υπέρ του politicallycorrect. Ναι, επιτέλους φτάσαμε στον 21ο αιώνα και έπηξε το μυαλό μας αρκετά ώστε να καταλάβουμε ότι δεν είναι σωστό να προσβάλλουμε τους άλλους επειδή έχουν αρκετά παραπανίσια κιλά ή να κάνουμε αστεία με το γεγονός ότι κάποιος είναι ομοφυλόφιλος. Αν θέλουμε κάποια στιγμή να πετύχουμε ισότητα στην κοινωνία μας, πρέπει να φερόμαστε με σεβασμό σε όλους ανεξαιρέτως, ανεξαρτήτως φυλής, φύλου, χρώματος, θρησκείας, σεξουαλικού προσανατολισμού κτλ.
Κάθε αλλαγή και δύσκολη, οπότε, για να ταραχτούν τα νερά και να έρθει η ρήξη με τον παλιό τρόπο σκέψης, οι υπέρμαχοι της πολιτικής ορθότητας γρήγορα έγιναν κάπως υπερβολικοί. Λες ένα «κακόγουστο» αστειάκι στα social (κακώς βέβαια) και μιλιούνια από κάτω στα σχόλια πέφτουν να σε φάνε. Αν είσαι δε και κανένας διάσημος, βλέπεις τους followers σου να μειώνονται στο λεπτό, μη σου πω κινδυνεύεις και με απόλυση αν κατέχεις επαγγελματικά μια βαρυσήμαντη θέση. Δικαιολογημένα αυτά μέχρι ένα σημείο – αν έχεις δημόσιο λόγο, ναι, προφανώς πρέπει να είσαι προσεκτικός με αυτά που λες και ασφαλώς είναι απαράδεκτο να προσβάλλεις τον οποιονδήποτε.
Η Εταιρία Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης, μετά απο ανοιχτό κάλεσμα στα μέλη της, ετοίμασε ημερολόγιο του 2023 με διηγήματα και ποιήματα που είχαν ως θέμα τη βία κατά των γυναικών. Το ημερολόγιο κυκλοφόρησε απο τις Εκδόσεις Ρώμη. Η δική μου συμμετοχή ήταν με το ποίημα "Ιώ".
Της Χρυσάνθης Ιακώβου / Αναδημοσίευση από το periou.gr
«Ο τρόπος που έχουνε τα πράγματα να σπάνε». Τι τρόπο έχουνε τα πράγματα να σπάνε; Πώς σπάνε δηλαδή; Ο τίτλος της Ελένης Σαμπάνη είναι σαν ερώτημα, σαν να ανοίγει, από το εξώφυλλο κιόλας, έναν διάλογο με τον αναγνώστη, σαν να τον κάνει να αναρωτιέται, σαν να τον βάζει αμέσως μέσα στο ποιητικό της σύμπαν.
Ολόκληρη η συλλογή βασικά είναι σαν ένας μεγάλος διάλογος. Η ποίηση της Σαμπάνη δεν είναι εσωστρεφής, με την έννοια ότι η ποιήτρια δεν μιλά στον εαυτό της, αλλά απευθύνεται συνεχώς σε κάποιον. Τα περισσότερα ποιήματα είναι γραμμένα σε β’ ενικό πρόσωπο και εμείς οι αναγνώστες είναι σαν να παρακολουθούμε κομμάτια από τη ζωή της, από τις σχέσεις της, τους έρωτες που τελείωσαν, τους ανθρώπους που αγαπά, είναι σαν να τη βλέπουμε να συνομιλεί με τα πρόσωπα της ζωής της και να περιγράφει το αποτύπωμα που άφησαν πάνω της.
