Κι όταν βρέχει αδιάκοπα

δεν είναι παρά όλα εκείνα

τα ανείπωτα λόγια των ανθρώπων

τα γεμάτα παράπονο

και ματαιωμένη ελπίδα

Συννεφιασμένοι ουρανοί,

ανύπαρκτα διλήμματα,

πόσο αχρείαστες οι συμβάσεις των ανθρώπων.

Οι έρωτες

πώς ξεφτίζουν αλήθεια

πώς χορταριάζουν

πώς σκουριάζουν

Κι έκρυβε

η μια πραγματικότητα

μέσα της την άλλη,

μα προσπαθώντας να ανακαλύψω την αλήθεια

σα να μου φαίνεται

πως κάπου χάθηκα

Η αβάσταχτη μοναξιά ενός δειλινού

και η κεραία

μια απόπειρα επαφής με τον κόσμο.

City zoom, Ser-Free #40