The Truth About The Harry Quebert Affair (Η αλήθεια για την υπόθεση Χάρι Κέμπερτ) - κριτική σειράς

Ο Μάρκους Γκόλντμαν (Μπεν Σνέτσερ) είναι ένας νεαρός συγγραφέας, του οποίου το βιβλίο σημείωσε μόλις τρομερή επιτυχία. Δυστυχώς όμως έχει ξεμείνει από έμπνευση και ο εκδοτικός του οίκος τον πιέζει για το επόμενο βιβλίο. Έτσι θα αποφασίσει να συναντήσει τον μέντορά του, τον διάσημο συγγραφέα Χάρι Κέμπερτ (Πάτρικ Ντέμσεϊ), που ζει σε μια μικρή παραθαλάσσια πόλη. Τότε θα μάθει ότι ο Χάρι Κέμπερτ είχε ερωτευτεί, πριν από 33 χρόνια, την ανήλικη Νόλα (Κριστίν Φρόσεθ), η οποία εξαφανίστηκε λίγους μήνες μετά τη γνωριμία τους. Το πτώμα της Νόλα τώρα θα βρεθεί τυχαία και ο Χάρι Κέμπερτ θεωρείται ο βασικός ύποπτος για τη δολοφονία της. Ο Μάρκους όμως δεν πιστεύει πως ο μέντοράς του είναι ένοχος, έτσι θα αποφασίσει να παραμείνει στην πόλη και να ανακαλύψει την αλήθεια.

Βασισμένη στο ομότιτλο βιβλίο του Joel Dicker, η σειρά αποτελείται από 10 επεισόδια, όσα χρειάζονται για να την δεις με ενδιαφέρον χωρίς να κάνει κοιλιά ή να γίνει κουραστική. Η υπόθεση απαιτεί αρκετά πήγαινε-έλα από το παρόν στο παρελθόν και τούμπαλιν, αλλά οι σεναριογράφοι χειρίζονται αρκετά καλά το πλούσιο υλικό χωρίς να μπερδεύουν τον θεατή.

Η σειρά συνδυάζει το ρομάντζο με το αστυνομικό θρίλερ και γύρω από αυτή τη βάση πλέκονται και άλλα στοιχεία, όπως η καθημερινή ζωή των ανθρώπων μιας επαρχιακής πόλης ή το τι συμβαίνει στα παρασκήνια των εκδοτικών οίκων… Όλα δένουν ωραία με την κεντρική ιστορία, χωρίς να ξεφεύγουν από το θέμα ή να φορτώνουν χωρίς λόγο την υπόθεση - κανένα στοιχείο δεν αφήνεται στην τύχη, ακόμα και οι πιο μικρές λεπτομέρειες αποδεικνύεται εκ των υστέρων ότι παίζουν τον ρόλο τους.

Το μεγάλο ατού της σειράς είναι το σενάριο: μέχρι και το τελευταίο επεισόδιο όλες οι εκδοχές για το ποιος μπορεί να είναι ο δολοφόνος της Νόλα φαντάζουν πιθανές, καθώς η ιστορία αλλάζει συνεχώς κατεύθυνση, μπλέκονται καινούργια πρόσωπα, προκύπτουν διαρκώς νέα στοιχεία, ακόμα κι όταν ο θεατής νομίζει ότι η υπόθεση έχει λυθεί. Ανατροπή στην ανατροπή λοιπόν, όχι ως σοκ στον θεατή (οι θεατές εξάλλου δύσκολα μπορούμε πλέον να σοκαριστούμε) αλλά με τρόπο που κρατά το ενδιαφέρον ζωντανό καθ' όλη τη διάρκεια.

Ωραίοι χαρακτήρες, πολυεπίπεδοι, που κινούνται διαρκώς στα όρια του σωστού και του λάθους, πράγμα που τους κάνει και απόλυτα ρεαλιστικούς, ενώ σίγουρα κανείς δεν είναι αυτό ακριβώς που φαίνεται. Πολύ καλοί χειρισμοί και στη σκηνοθεσία, στη δημιουργία ατμόσφαιρας, στην αναπαράσταση του παρελθόντος (ωραία παιχνίδια με το φως και τα χρώματα ανάλογα με το πού εκτυλίσσεται η σκηνή). Στο καστ ενδεχομένως να μπορούσαμε να έχουμε πιο δυνατές παρουσίες: θα θέλαμε έναν πιο ώριμο Μάρκους και έναν πιο δυναμικό ίσως αστυνομικό στη διαλεύκανση του εγκλήματος. Το πρωταγωνιστικό δίδυμο Ντέμσεϊ-Φρόσεθ πάντως πολύ καλή επιλογή (με την Φρόσεθ ειδικά να φωτίζει κυριολεκτικά κάθε σκηνή όπου εμφανίζεται).

Χορταστική σειρά, με πολύ καλό ρυθμό, αρκετό υλικό και ικανοποιητικό φινάλε, που δυστυχώς δεν συζητήθηκε όσο της αξίζει.