New year's resolutions (not!)

Μπήκε η νέα χρονιά (χρόνια μας πολλά λοιπόν!), αρχίσανε κατευθείαν οι ευχές, οι χαρές, τα όνειρα, οι στόχοι, οι to-do λίστες, αισιοδοξία, δημιουργικότητα, ενθουσιασμός, τόλμη και δε συμμαζεύεται. Χαμός. Όλοι είμαστε τρισευτυχισμένοι, ανταλλάζουμε θερμά μηνύματα, πιστεύουμε πως θα είναι η καλύτερη χρονιά της ζωής μας και άλλα τέτοια ωραία.

Είναι κάθε χρονιά η καλύτερη χρονιά της ζωής μας; Κάνουμε έστω τα μισά των μισών από αυτά που σκεφτόμαστε την πρώτη του Γενάρη; Είμαστε αισιόδοξοι και χαρούμενοι όλη την χρονιά; Όχι.

Οι γιορτές γενικά δημιουργούν μια ψεύτικη ευφορία, μια κάλπικη ευτυχία, που ξεφουσκώνει τόσο μα τόσο γρήγορα: δεν είναι τυχαίο που η καταθλιπτικότερη εποχή του έτους θεωρείται η περίοδος που ακολουθεί μετά το τέλος των γιορτών. Η πρώτη Δευτέρα μάλιστα ονομάζεται blue Monday, δηλαδή μελαγχολική Δευτέρα. Δυσκολευόμαστε να διαχειριστούμε το κενό που αφήνει το τέλος της ευφορίας και την επιστροφή στην πραγματικότητα.

Ο λόγος που δεν πετυχαίνουν ποτέ τα new year's resolutions και ξαναριχνόμαστε μίζερα στην καθημερινότητα μας είναι ότι δεν σκοπεύουμε να τα πραγματοποιήσουμε. Δεν τα πιστεύουμε ούτε εμείς που τα σκεφτήκαμε και τα επιθυμούμε -και που θα μας ωφελούσαν αν όντως μας συνέβαιναν.

Χαρακτηριζόμαστε από μια παθητικότητα. Θέλουμε να αδυνατίσουμε, αλλά συνεχίζουμε να τρώμε. Θέλουμε να αξιοποιήσουμε δημιουργικά το χρόνο μας, αλλά δεν ξέρουμε τι να κάνουμε. Θέλουμε να βρούμε καινούργιους φίλους, αλλά διστάζουμε να ανοιχτούμε. Θέλουμε συνεχώς κάτι επιπλέον, αλλά δεν κάνουμε τίποτα για να το αποκτήσουμε.

Αλλά στις γιορτές όλα είναι μαγικά και παραμυθένια και πείθουμε τους εαυτούς μας ότι θαύματα μπορούν να συμβούν. Όπως συμβαίνουν στις ωραίες ταινίες που δείχνουν αυτές τις μέρες τα κανάλια, έτσι θα συμβεί και στις ζωές μας. Και θα θέλαμε καταβάθος και Άη-Βασίλης να υπάρχει για να μας φέρει ό,τι δώρο επιθυμούμε και να μας το ακουμπήσει στα χέρια.

Περιμένουμε όλα -οι ζωές μας, οι εαυτοί μας, η κοινωνία, η οικονομία- να βελτιωθούν ως δια μαγείας -λες και κάποιος μας το χρωστάει και οφείλει να το κάνει αυτό για εμάς. Κι όταν βλέπουμε ότι δεν αλλάζει τίποτα, αρχίζουμε τα "κάθε πέρσι και καλύτερα" και κατηγορούμε την άδικη κοινωνία και την κακιά τη μοίρα μας (είμαστε και λίγο κλάψες).

Εγώ για new year's resolution θα πρότεινα να πιστέψουμε ότι το θαύμα είμαστε εμείς. Να μην περιμένουμε κανένα θαύμα απ' έξω. Να πιστέψουμε περισσότερο στους εαυτούς μας. Να αντιστεκόμαστε στη ρουτίνα της καθημερινότητας. Να βρίσκουμε τους δικούς μας τρόπους διαφυγής. Να μην κάνουμε στους άλλους και στην κοινωνία αυτά που ενοχλούν εμάς. Να είμαστε ευγενικοί. Να παίρνουμε μικρά ρίσκα. Να τολμάμε κάτι που το θέλουμε πολύ. Πράγματα απλά, εύκολα, όχι μεγαλεπήβολοι στόχοι που μας πλακώνουν.

Να προσπαθούμε συνεχώς να γίνουμε η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας. Δεν μπορώ να σκεφτώ καλύτερο στόχο-όνειρο-θαύμα από αυτό.