Της Χρυσάνθης Ιακώβου / Αναδημοσίευση από το περιοδικό Χάρτης
Οι πάγοι λιώνουν, ένας αρχαίος μετεωρίτης φανερώνεται και ένας φονικός ιός απελευθερώνεται στη Γη. Λίγοι μόνο άνθρωποι καταφέρνουν να επιβιώσουν, αυτοί που έχουν μια συγκεκριμένη μετάλλαξη στα γονίδιά τους. Οι επιζήσαντες αυτοί κατοικούν πλέον σε υπόγειες πόλεις, αλλά κάποιοι σχεδιάζουν να ανεβούν και πάλι επάνω. Μία από αυτούς είναι και ηρωίδα του βιβλίου.
Ένα βιβλίο επιστημονικής φαντασίας για το τέλος της ανθρωπότητας ή η τρυφερή παρουσίαση του ψυχισμού μιας νεαρής γυναίκας; Η «Θάλασσα» του Μιχάλη Μακρόπουλου έχει το εξής παράδοξο: μιλάει για ένα τρομερό θέμα, χρησιμοποιώντας όμως τον πιο αθόρυβο και λυρικό τρόπο.
Της Χρυσάνθης Ιακώβου / Αναδημοσίευση από το Περί Ου
Νέο βιβλίο από τον Φώτη Δούσο – πριν από λίγα χρόνια είχαμε διαβάσει τη «Λίστα του Λεπορέλο», όπου ένας δολοφόνος σκότωνε εκδότες. Εδώ αλλάζουμε καλλιτεχνικό χώρο (φεύγουμε από το βιβλίο, πάμε στο θέατρο) και αλλάζουμε και είδος. Δεν είναι αστυνομικό, πιο πολύ ανήκει στο θρίλερ με κάποιες δόσεις σουρεαλισμού, οι οποίες έχουν συμβολικό χαρακτήρα.
Ο ήρωάς μας, ο Άρης Τόσκας, σημαδεμένος στο μάγουλο με μια μεγάλη ουλή, θέλει διακαώς να γίνει ηθοποιός. Πιστεύει πως το έχει σχεδόν καταφέρει, όταν τον διαλέγουν για να παίξει στον «Οθέλλο». Το πρόβλημα είναι ότι θα πρέπει να φοράει μάσκα, μια ογκώδη και δύσχρηστη μάσκα από την οποία μετά βίας βλέπει και αναπνέει. Σε μια στιγμή απελπισίας αποφασίζει να κάνει κάτι ακραίο: να κολλήσει τη μάσκα στο κεφάλι του. Μόνο που οι μέρες περνούν και η μάσκα δεν ξεκολλάει. Θα πρέπει να μάθει να ζει με αυτήν, τουλάχιστον μέχρι την πρεμιέρα…
Μια πανδημία, οι ανθρώπινες σχέσεις και η επόμενη μέρα της ανθρωπότητας
Της Χρυσάνθης Ιακώβου / Αναδημοσίευση απο το Fractal
Το να γράψεις ένα μυθιστόρημα ΜΕΣΑ στην πανδημία που να αφορά μια πανδημία είναι μεγάλο ρίσκο. Ρίσκο γιατί πρέπει να φροντίσεις να γραφεί κάτι «πρωτότυπο», κάτι που να επεξεργάζεται με έναν διαφορετικό τρόπο αυτά που βιώσαμε στην πραγματικότητα. Με αυτό το σκεπτικό ξεκίνησα την «Ιερεμιάδα» της Χλόης Κουτσουμπέλη, με μια μικρή επιφύλαξη, η οποία όμως διαλύθηκε μετά από μερικές σελίδες ανάγνωσης.
Η Χλόη Κουτσουμπέλη έπλασε λογοτεχνικά έναν ιδιαίτερα φονικό ιό, που επιτίθεται πρώτα στις φωνητικές χορδές, έπειτα στη μνήμη, στη συνέχεια προκαλεί τον θάνατο. Οι ελάχιστοι εναπομείναντες (άρρωστοι μεν, ζωντανοί δε) άνθρωποι έχουν καταφύγει στο μοναστήρι ενός νησιού, χωρίς φωνή, χωρίς μνήμη οι περισσότεροι, όπου προσπαθούν να ζήσουν με ό,τι μέσα διαθέτουν και να υποστηρίξουν ο ένας τον άλλον. Ανάμεσα τους και ένα αγόρι, ο Ιερεμίας, το οποίο από θαύμα δεν έχει προσβληθεί από τον ιό.
Της Χρυσάνθης Ιακώβου / Αναδημοσίευση απο το περιοδικό Χάρτης
Η εμφάνιση ενός Γάλλου ζωγράφου, του λεγόμενου Μεσιέ, αναστατώνει τη ζωή των κατοίκων του Αιγίου και ακόμα μεγαλύτερη αναστάτωση προκαλείται από τη δολοφονία του. Ένοχη φαίνεται να είναι αρχικά μία γυναίκα, η Αναστασία, όμως το έγκλημα τελικά ομολογεί ο έφηβος γιος της, ο Νέστορας. Όλη αυτήν την ιστορία –και τις συνέπειές της– ο αναγνώστης τη μαθαίνει από έναν φίλο του Νέστορα, τον Χρήστο, ο οποίος θα επηρεαστεί από αυτά τα γεγονότα, χωρίς καν να τον αφορούν άμεσα.
Έχει ενδιαφέρον ότι αν ξεκινήσει κανείς να διαβάζει τα «Σχέδια του χάους» (χωρίς μάλιστα να ξέρει πολλά για την υπόθεση) θα βρεθεί μπροστά σε μια αναγνωστική έκπληξη: δεν θα έχει ιδέα πώς θα εξελιχτεί η ιστορία και πού θα καταλήξει. Το έγκλημα εξιχνιάζεται γρήγορα και ο ένοχος φανερώνεται στην αρχή σχετικά του βιβλίου. Οπότε, τι άλλο έχει να μας πει ο συγγραφέας σε ένα μυθιστόρημα τριακοσίων σελίδων;
Ιστορία, μαγικός ρεαλισμός και ένας νέος μύθος βγαλμένος από το σεξπιρικό δράμα
Της Χρυσάνθης Ιακώβου / Αναδημοσίευση απο το Fractal
Βρισκόμαστε στο 1300-1400. Ο Οθέλλος είναι ένας μαύρος νεαρός που φτάνει από τη μακρινή γενέτειρά του στη Βενετία, όπου τον αγοράζει ως σκλάβο η οικογένεια Κονταρίνι. Οι κόρες του Κονταρίνι, η Δυσδαιμόνα και η Αιμιλία, θα τον αγαπήσουν, όχι όμως και ο γιος της οικογένειας, ο Ιάγος. Από τη Βενετία ο Οθέλλος θα βρεθεί στον Αυλώνα, όπου θα μπει σε νέες περιπέτειες.
Ο Μπλούσι παίρνει την ιστορία του Σέξπιρ και την αναπλάθει με τρόπο δημιουργικό, εντυπωσιακό και μαγικό. Σε αρκετά σημεία οι δυο ιστορίες συμπίπτουν, αλλά κατά βάση ο Μπλούσι έχει αφήσει τη φαντασία του ελεύθερη και έχει συνθέσει μια καινούργια υπόθεση, απίστευτα ενδιαφέρουσα, γεμάτη μαγικό ρεαλισμό, ανατροπές, φιλοσοφικές τοποθετήσεις και κοινωνικο-ιστορικά στοιχεία.
